سلااااااااااااااااااام دوست قدیمی

ﯾﺎﺩﻣﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ:
ﻋﺸﻖ ﺭﻭ ﻣﻴﺸﻪ،ﻫﻢ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺎﻱ ﺧﺴﺘﻪ ﭘﺪﺭ ﺩﻳﺪ....
ﻫﻢ ﺗﻮﻱ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺎﺩﺭ...
ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ

Toin zamune k hame gonaharo b gardane pesara mindazan inu bedunin k dokhtara khodeshun baes v amele besiari az chizan.bichare pesaraye sade k dokhtara ba ehsasateshun bazi mikunanu b rahati qalbo mishkunan. دیشب با دوستم رفته بودم رستوان.... روبروی تخت ما یه دختر پسر نشسته بودن که پسره پشتش به تخت ما بود،معلوم بود با هم دوست هستند،اتفاقی چشمم به چشمه دختره افتاد.... قشنگ معلوم بود پسره عاشقه دخترست،دختره شروع کرد به آمار دادن،سرمو انداختم پایین....دفعه بعدی تحریک شدم با نگاه بازی کردیم. خلاصه یه کاغذ برداشتمو به دختره علامت دادم،با نگاهش قبول کرد،بلند شدن ،پسره جلو رفت که حساب کنه دختره به تخته ما رسید دستشو دراز کرد کاغذ رو گرفت براش نوشته بودم ..... .....خیـــــــلی پستی

Slm golam khubi.

ghorboont hichi .salamati maghame moazam rahbari.

salam nini chetori.

thnx 4 accept nini

داستاﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ::: ﭘﺴﺮﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﮔﻔﺖ ﺍﮔﻪﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﻗﻠﺐﺍﺣﺘﯿﺎﺝﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﯽﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮﯼﻫﺴﺘﻢﮐﻪﻣﯿﺎﻡﺗﺎﻗﻠﺒﻤﻮﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡﺗﻘﺪﯾﻤﺖﮐﻨﻢ.ﺩﺧﺘﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﺗﺎﺍﯾﻨﮑﻪﯾﮏﺭﻭﺯﺍﻭﻥﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ..ﺣﺎﻝﺩﺧﺘﺮﺧﻮﺏﻧﺒﻮﺩ..ﻧﯿﺎﺯ ﻓﻮﺭﯼﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺩﺍﺷﺖ..ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ..ﺩﺧﺘﺮﺑﺎﺧﻮﺩﺵ ﻣﯿﮕﻔﺖ:ﻣﯿﺪﻭﻧﯽﮐﻪﻣﻦﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﯿﺬﺍﺷﺘﻢﺗﻮﻗﻠﺒﺘﻮﺑﻪﻣﻦﺑﺪﯼﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﻣﻦﺧﻮﺩﺗﻮﻓﺪﺍﮐﻨﯽ..ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦﺑﻮﺩﺍﻭﻥﺣﺮﻓﺎﺕ..ﺣﺘﯽﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﻢﻫﻢ ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ…ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖﺯﻧﺪﻩﻧﺒﺎﺷﻢ..ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﯾﺴﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ… ﭼﺸﻤﺎﻧﺶﺭﺍﺑﺎﺯﮐﺮﺩ..ﺩﮐﺘﺮﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺵﺑﻮﺩ.ﺑﻪﺩﮐﺘﺮﮔﻔﺖﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽﺍﻓﺘﺎﺩﻩ؟ﺩﮐﺘﺮﮔﻔﺖﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪﭘﯿﻮﻧﺪﻗﻠﺒﺘﻮﻥﺑﺎﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡﺷﺪﻩ.ﺷﻤﺎﺑﺎﯾﺪﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﯿﺪ..ﺩﺭﺿﻤﻦﺍﯾﻦﻧﺎﻣﻪﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎﺳﺖ!.. ﺩﺧﺘﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﺍﺛﺮﯼﺍﺯ ﺍﺳﻢﺭﻭﯼﭘﺎﮐﺖﺩﯾﺪﻩﻧﻤﯿﺸﺪ. ﺑﺎﺯﺵﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ: ﺳﻼﻡﻋﺰﯾﺰﻡ.ﺍﻻﻥﮐﻪﺍﯾﻦﻧﺎﻣﻪﺭﻭ ﻣﯿﺨﻮﻧﯽﻣﻦﺩﺭﻗﻠﺐﺗﻮﺯﻧﺪﻩﺍﻡ.ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢﻧﺎﺭﺍﺣﺖﻧﺒﺎﺵﮐﻪﺑﻬﺖﺳﺮ ﻧﺰﺩﻡﭼﻮﻥﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢﺍﮔﻪﺑﯿﺎﻡ ﻫﺮﮔﺰﻧﻤﯿﺬﺍﺭﯼﮐﻪﻗﻠﺒﻤﻮﺑﻬﺖ ﺑﺪﻡ..ﭘﺲﻧﯿﻮﻣﺪﻡﺗﺎﺑﺘﻮﻧﻢﺍﯾﻦﮐﺎﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡﺑﺪﻡ..ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡﻋﻤﻠﺖ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖﺁﻣﯿﺰﺑﺎﺷﻪ).ﻋﺎﺷﻘﺘﻢﺗﺎ ﺑﯿﻨﻬﺎﯾﺖ( ﻗﻠﺐ ﺩﺧﺘﺮﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺖﺑﺎﻭﺭﮐﻨﺪ..ﺍﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻭﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ..ﺍﻭﻥﻗﻠﺒﺸﻮﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.. ﺁﺭﺍﻡ ﺍﺳﻢ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎﯼﺍﺷﮏﺭﻭﯼﺻﻮﺭﺗﺶﺟﺎﺭﯼ ﺷﺪ..ﻭﺑﻪﺧﻮﺩﺵﮔﻔﺖﭼﺮﺍ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺣﺮﻓﺎﺷﻮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ…

ﭘﺴﺮﺍﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺯﻏﺎﻝ ﻭﺍﺳﻪ
ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺳﯿﺒﯿﻞ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﻥ ﺗﺎ ﺷﺒﯿﻪ
ﺑﺎﺑﺎﺷﻮﻥ ﺑﺸﻦ ﭘﺴﺮﺍﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ
ﺍﺑﺮﻭﺷﻮﻧﻮ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﻥ ﺗﺎ ﺷﺒﯿﻪ
ﻣﺎﻣﺎﻧﺸﻮﻥ ﺑﺸﻦ

پسرﺍﯼ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺯﻏﺎﻝ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺳﯿﺒﯿﻞ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﻥ ﺗﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﺑﺎﺑﺎﺷﻮﻥ ﺑﺸﻦ ﭘﺴﺮﺍﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺍﺑﺮﻭﺷﻮﻧﻮ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﻥ ﺗﺎ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺸﻮﻥ ﺑﺸﻦ

ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ ﻣﺜﻞ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺜﻞﮔﻨﺪﻡ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﻮﺭﻩ ﺯﺍﺭ ﺑﻪ ﺁﺏ ﻣﺎ ﺑﻪﻫﻢ ﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺩﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﻫﯿﺎ ﺑﻪﺁﺏ ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻡ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺩﺳﺘﺎﻣﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺍﮔﻪﺩﻭﺭ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺷﺐ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽﺷﮑﻨﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﻘﻮﺍﯾﯽ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﺰﺍﯼﺩﻭﺭﯼ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﺎ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ، ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺑﯽﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻦ ﺑﻮﯼ ﺭﺧﻮﺕ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﻭ ﻣﯽﮔﯿﺮﻩ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺭﻫﺎ ، ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻭﺍ ﻣﯽ ﺷﻦﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﯽ ﺭﺳﻦﻣﺜﻞ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ، ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﻣﯽ ﺷﻦ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢﻣﺤﺘﺎﺟﯿﻢ

ﺍ ﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﺍﺯﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻭﻏﺮﯾﺒﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼﺷﮑﺴﺘﻦ ﻗﻠﺐ ﺧﺴﺘﻪﺀ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺎﯾﺎ ﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﺪﻑﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪﻫﺎﯾﻢ.........

: ﺳﯿﺪ ﺿﯿﺎﺀﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭِّﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﺀﺍﻫﻞ ﻣﻨﺒﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺨﺼﯽ ﺍﺯﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﺣﺎﻓﻆ ﺳﻮﺍﻝﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺮﯾﺪ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎﻧﻢ ﺯ ﻣﻦ ﻣﺮﻧﺞ ﺍﯼ ﺷﯿﺦﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ!ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﺭﻭﺿﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺖ ﻧﯿﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﺷﻤﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ. ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲﺭﻭﺿﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻬﯽﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻣﯿﻮﮤﺑﻬﺸﺘﯽ (ﮔﻨﺪﻡ) ﻭ ﺗﻤﺮﺩ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﻭﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺨﻮﺭﺩﻥ ﮔﻨﺪﻡ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮﺕﻋﻠﯽ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﯿﻄﺎﻟﺐ (ﻉ) ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎﻥﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﯿﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥﺳﺎﻝ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻥﺟﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺍﻫﻮﯾﺪﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻭﺷﻨﯿﺪﯼ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺷﯿﺦ ((ﺷﯿﺦ ﺍﻻﻧﺒﯿﺎﺀ) ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺧﻠﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻣﻐﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﯿﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ ﺍﻣﺎﻡﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ، ﺫﺑﺢﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ(ﻉ) ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﻋﺪﮤ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺩ ﺍﻣﺎﺣﻘﯿﻘﺖ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ (ﻉ) ﺑﺎﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ (ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ)ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ. ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼﻣﺮﺩﻡ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﮐﺮﺩ» « . ﺑﺴﻢ ﺭﺏ ﺍﻟﻨﻮﺭﺣﺎﺟﺐ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩﯼ ﻗﺼﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﻣﺪﺡﺍﻣﯿﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ، ﻋﻠﯽ (ﻉ) ﺳﺮﻭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻩﺑﯿﺖ ﺁﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ : ﺣﺎﺟﺐ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺸﺮﺑﺎ ﻋﻠﯿﺴﺖ ﻣﻦ ﺿﺎﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽﮔﻨﺎﻩ ﮐﻦ! ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﻭﯾﺎ ﻣﻮﻻﻋﻠﯽ ﺑﻦ ﺍﺑﯿﻄﺎﻟﺐ (ﻉ) ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖﻣﺎﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﯽ ﻣﻦ ﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮﺷﻌﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﻢ! ﺣﺎﺟﺐ ﻋﺮﺽ ﻣﯽﮐﻨﺪ: ﯾﺎ ﻣﻮﻻ ﺷﻌﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺡﺷﻤﺎﺳﺖ! ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ(ﻉ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﭘﺲﺑﯿﺖ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻨﻮﯾﺲ: ﺣﺎﺟﺐﯾﻘﯿﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺣﺸﺮ ﺑﺎ ﻋﻠﯿﺴﺖ ﺷﺮﻡ ﺍﺯ ﺭﺥﻋﻠﯽ ﮐﻦ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻦ ...

ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺗﺼﻨﯿﻒ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﺭﻭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻣﺎﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﻧﺪﯾﻢ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ.ﺷﻌﺮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ :ﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﻭ ﻛﺮﺩﻡ، ﺧﻄﺎ ﻧﺪﻳﺪﻱ ﻭ ﺩﻳﺪﻡﺷﻜﺴﺘﻲ ﻭ ﻧﺸﻜﺴﺘﻢ، ﺑُﺮﻳﺪﻱ ﻭ ﻧﺒﺮﻳﺪﻡﺍﮔﺮ ﺯ ﺧﻠﻖ ﻣﻼﻣﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﺪﺍﻣﺖﻛﺸﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻛﺸﻴﺪﻡ، ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻨﻴﺪﻡﻛﻲ ﺍﻡ، ﺷﻜﻮﻓﻪ ﺍﺷﻜﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻱ ﺗﻮ ﻫﺮﺷﺐﺯ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﻜﻔﺘﻢ، ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺷﻜﻮﻩ ﺩﻭﻳﺪﻡﻣﺮﺍ ﻧﺼﻴﺐ ﻏﻢ ﺁﻣﺪ، ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻱ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ، ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮔﺰﻳﺪﻡﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻜﺮﺩﻱ، ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺳﻴﺎﻫﻢﭼﻮ ﺑﺨﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻜﺮﺩﻱ، ﻣﮕﺮ ﺯ ﻣﻮﻱ ﺳﭙﻴﺪﻡﺑﺠﺰ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ، ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢﻧﺪﺍﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺮﺩﻡ، ﻣﻼﻣﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺪﻳﺪﻡﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺰﻱ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﺭ ﻏﻢ ﺩﻝﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻜﻮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ، ﺑﺪﻭﺵ ﻧﺎﻟﻪ ﻛﺸﻴﺪﻡﺟﻮﺍﻧﻲ ﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﻨﺪ ﺷﺘﺎﺏ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻲﭼﻮ ﮔﺮﺩ ﺩﺭ ﻗﺪﻡ ﺍﻭ، ﺩﻭﻳﺪﻡ ﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻡﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺑﺨﺖ ﺯ ﺩﻳﺪﻩ، ﺯ ﭼﻬﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﺩﻭﻥﮔﻬﻲ ﭼﻮ ﺍﺷﻚ ﻧﺸﺴﺘﻢ، ﮔﻬﻲ ﭼﻮ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻡﻭﻓﺎ ﻧﻜﺮﺩﻱ ﻭ ﻛﺮﺩﻡ، ﺑﺴﺮ ﻧﺒﺮﺩﻱ ﻭ ﺑﺮﺩﻡﺛﺒﺎﺕ ﻋﻬﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪﻱ ﺍﻱ ﻓﺮﻭﻍ ﺍﻣﻴﺪﻡ؟ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺩﻭﺭﻩﯼ ﭘﯿﺶ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﻨﯿﺪﻡﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺷﺪﻩﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪﺷﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﻣﯽ ﺩﻫﺪ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺎﺧﺒﺮﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﻧﺤﻮﯼ ﮐﻪ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﻧﺸﻮﺩ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﻘﯿﺪﻩﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰﺩﺵ ﺗﻐﯿﯿﺮﺩﻫﻨﺪ .ﻭﻟﯽ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥﻧﺎﻣﺰﺩﯼ ﻭ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ .ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻫﺪﯾﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﺮﺧﻮﺩﺭﻭﯼ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ...ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ ﺷﺪﻩ ﻭﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﮐﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﻧﻘﻼﺏ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺷﺎﻩ ﺍﺯﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ، ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﻓﺮﺡ ،ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭﯼ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎﺑﻪ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ .ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ، ﻧﺎﻣﺰﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖﺩﯾﺮﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﯽﺷﻮﺩ .ﻭ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪ.ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺎﻣﻪ ﯼ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﺪ

ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫــــﺶ ﻣﯽ ﮐﻨــــــﻢ،ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨـــﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬـــــــﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــــــــﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﮕﺎﻫـــــــﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ:ﺳﺮ ﺭﺍﻫــــــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻦ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﮔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺴـــــــــﺘﺮﺵ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺑﺮﻩ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺻﺒﺎ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﻡ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺯ ﺍﺑﺮﻩ ﺗﯿﺮﻩ ﺟﺮﻗﯽ ﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻫــــــﺮ ﺟﺎ ﺩﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﻨـــــــﻢ ﻧﺠﻮﺍ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧد

¤ ﺍﻧﺎ ﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﯿﻪ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ¤ﺍﻣﺮﻭﺯﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻢﺧﯿﻠﯽ ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻤﻮﻥ ﺭﻓﺖ0ﺍﻭﻥ ﺭﻭﻣﺜﻞ ﺁﺑﺠﯿﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺳﺘﺎﯼ ﻧﯿﻤﺒﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﻤﺶ ﺳﺎﺣﻞ ﻭ ﺍﻫﻞﺷﯿﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺒﺮ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺷﻮﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪﺩﯾﮕﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﺁﺑﺠﯽ ﺧﻮﺑﻢ ﭘﯿﺸﻢ ﻧﯿﺴﺖﻃﻮﺭﯼ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻪﺣﺎﻝﺳﺎﺒﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﮔﺮﯾﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺣﺶ ﺭﺍ ﺷﺎﺩ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﺣﻤﺘﺶﮐﻨﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻣﻌﺼﻮﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦﻣﻌﺼﻮ ﻣﯿﺘﺶ ﻣﻨﻮ ﺁﺗﯿﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽﺑﺮﺍﺵ ﺯﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻥ ﻧﻮ ﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩﻭﺍﺳﻪ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪ .ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺶﺭﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻻﻥ ﮐﻪ ﻧﯿﺲﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﯿﻨﻪ ﻗﺪﺭ ﻓﺮﺻﺖﻫﺎﯾﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯿﻢ ﻓﺮﯾﺐ ﻇﺎﻫﺮﺩﻧﯿﺎﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪﻫﯿﺸﮑﯽ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ¤ﺷﻨﯿﺪﻡﭼﻮﻥ ﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﺯﺍﺩ ﻭﻓﺮﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﺑﻪﻣﻮﺟﯽ ﺭَﻭﺩ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺩﺭﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻏﺰﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺰﻟﻬﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪﮐﺎﯾﻦ ﻣﺮﻍ ﺷﯿﺪﺍ ﮐﺠﺎ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﺠﺎﺑﻤﯿﺮﺩ ﺷﺐ ﻣﺮﮒ ﺍﺯ ﺑﯿﻢ ، ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺘﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﻣﺮﮒ ، ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪﮔﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﻮﯾﯽ ﺑﻪﺻﺤﺮﺍ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﭼﻮ ﺭﻭﺯﯼ ﺯﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪﺷﺒﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎﯼﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﺁﻏﻮﺵ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﯾﻦﻗﻮﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻤﯿﺮﺩ... _________________

) ﺷﻌﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪﺣﺴﯿﻦ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺟﻮﺍﻧﯽ...ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺷﻤﻊ ﺭَﻩ ﻛﺮﺩﻡ،ﻛﻪ ﯾﺎﺑﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﺠُﺴﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻭ،ﮔﻢﻛﺮﺩﻡﺟﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻛﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻛﻮﺭﻩ ﺭﺍﻩِﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﺩِﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ،ﻛﺎﺭﻭﺍﻥ ﮔﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﺐ ﺩﺭﺧﻮﺍﺏﺑﯿﻨﺪ،ﻫﻤﺮﻫﺎﻥِﻛﺎﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍﻫﻢ،ﺷﻜﺮ ﺧﻮﺍﺑﯽّ ﻭ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﯼ ﮔُﻞ ﺷﺒﯿﺨﻮﻥ ﺧﺰﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﭼﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼّﺗﻠﺨﯽ ﺑﻮﺩ،ﺯﺁﻥﺧﻮﺍﺏِﺧﻮﺵ ﻣﺴﺘﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺎﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩ،ﺷﻬﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯿﮕﻮﯾﯽ،ﺍﻻ ﺍﯼ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥِﺩﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻛﻪ ﮔﻮﯾﻢ؟ ﺷﻜﻮﻩ ﯼ ﺑﯽﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍﻧﺴﯿﻢ ﺯﻟﻒ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻛﻮ؟ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﮒ ﺧﺰﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﺎﯼ ﺳﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ،ﻫﻮﺍﯼ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮔﺮﺩﺷﯽ ﺩﺍﺭﯼ،ﺑﻼﯼ ﺟﺎﻥ ﺧﺪﺍﺭﺍﺑﺮﻣﮕﺮﺩﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻼﯼِﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺮﯼ]ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ[ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦِﺭﻭﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻘﺎ ﺟﻮﯾﻨﺪ،ﻋﻤﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﯽ ﺭﺍ

ﻫﻤﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳﻨﺪ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺯﻣﺰﻣﻪﻣﺒﻬﻢ ﺁﺏ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺩﻟﮑﺶﺑﺮﮒ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ ﺁﻥ ﺍﺑﺮ ﺳﭙﯿﺪ//ﺭﻭﯼﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ//ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪﺑﻪ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﺧﯿﺎﻝ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﯽﺣﺎﺻﻞ ﻣﻮﺝ//ﭼﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺟﺎﻡ//ﮐﻪ ﺗﻮﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ//ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﯽﻧﮕﺮﯼ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﺮ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﺏ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ//ﻣﻪﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺑﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻠﻨﺪ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺧﻠﻮﺕﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺒﻮﺗﺮﻫﺎ//ﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶﺳﻮﺯﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻟﻐﺰﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ//ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﻣﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺭﺍﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺤﺮ//ﺭﻗﺺ ﻋﻄﺮ ﮔﻞ ﯾﺦ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﺎﺩ//ﻧﻔﺲ ﭘﺎﮎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﮐﻮﻩ//ﺻﺤﺒﺖ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺒﺢ//ﺏﻏﺾﭘﺎﯾﻨﺪﻩ ﻫﺴﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻨﺪﻡ ﺯﺍﺭ//ﮔﺮﺩﺵ ﺭﻧﮓﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻞ//ﻫﻤﻪ ﺭﺍﻣﯿﺸﻨﻮﻡ//ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ//ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﺍﯼ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﻫﻤﻪﺧﻮﺑﯽ//ﺗﮏ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ//ﻫﻤﻪﻭﻗﺖ//ﻫﻤﻪ ﺟﺎ//ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺎﻧﺪﯾﺸﻢ//ﺗﻮ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺑﺪﺍﻥ//ﺗﻮ ﺑﯿﺎ//ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ//ﺟﺎﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺷﺒﻬﺎ ﺗﻮ ﺑﺘﺎﺏ//ﭘﺎﺳﺦ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ//ﻗﺼﻪ ﺍﺑﺮ ﻫﻮﺍﺭﺍ ﺗﻮ ﺑﺨﻮﺍﻥ//ﺗﻮ ﺑﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﺑﻤﺎﻥ//ﺩﺭ ﺩﻝ ﺳﺎﻏﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺠﻮﺵ//ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﺍﺯ ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺎﻧﻢﺑﺎﻗﯽﺍﺳﺖ//ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺟﺮﻋﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻡ ﺗﻬﯽ ﺭﺍﺗﻮﺑﻨﻮﺵ

ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ!ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻣﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎﺑﭙﺬﯾﺮﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮﺩﻫﻢ،ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢﻭ ﺑﯿﻨﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺭﺍﺑﻔﻬﻤﻢﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻣﺮﺍ ﻓﻬﻤﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺁﻥﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ!ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺗﻨﻔﺮﻫﺴﺖ ﺑﺬﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﮑﺎﺭﻡﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﻢ ﻭﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻏﻢ ﻫﺴﺖ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻢﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍﻗﺪﺭﺕ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻦﺧﺪﺍﯾﺎ!ﺧﻄﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻗﻄﻊﺍﻣﯿﺪﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﺨﺸﺎ ﻭﻣﺮﺍﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ....ﺧﺪﺍﯾﺎ!ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺁﮔﺎﻩ ﻭﺭﺍﺿﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍﮐﻮﭼﮑﯽ ﭼﯿﺰ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡﺁﺭﺍﻣﺸﻢ ﺭﺍﺑﺮﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪﺧﺪﺍﯾﺎ!ﻣﺪﺩﯼ ﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯿﻢ ﺩﻝ ﯾﻪ ﺁﺩﻡﻧﺒﺎﺷﻪ

)ﯾﺎﺩ ﺷﻬﯿﺎﺭ(ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ)ﮐﺎﺭ ﮔﻞ ﺯﺍﺭﺷﻮﺩ ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻧﺮﺥ ﯾﻮﺳﻒﺷﮑﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺑﺮ ﺭﻭﺩﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﺋﯽ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﮔﻞ ﮐﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﺭ ﺷﻮﺩﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﺷﺎﻧﻪ ﺯﺩ ﺯﻟﻒ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥﭼﻤﻦ ﺑﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺗﻮ ﭘﯿﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺍﯼ ﺑﺖ ﻟﺸﮕﺮﯼ ﺍﯼ ﺷﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﻩﺳﭙﺎﻩ ﺳﭙﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺎﺭ ﺁﺋﯽﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﺷﺐﺗﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻡ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺗﺎﺭ ﺁﺋﯽﭼﺸﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻧﺮﮔﺲ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺩﺭﺩﻝ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﯽ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺻﻠﯿﺐ ﺳﺮ ﺯﻟﻒ ﻋﯿﺴﯽ ﻣﻦﺑﻪ ﺩﻡ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺁﺋﯽ ﻋﻤﺮﯼ ﺍﺯ ﺟﺎﻥﺑﭙﺮﺳﺘﻢ ﺷﺐ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﮔﺮ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺷﺐ ﺑﻪﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺕ ﺍﺯﺣﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺍﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﺯ ﺁﻥﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﻟﮑﺸﯽ ﺍﯼﺧﺎﻃﺮﻩ ﯾﺎﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺣﯿﻔﻢ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﻏﯿﺎﺭ ﺁﺋﯽ ﻻﻟﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺪﺭﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻫﻢ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺮﺑﺖ ﺷﻬﯿﺎﺭ ﺁﯾﯽ